Als u het antwoord wil kennen op een filosofische vraag waar u al jarenlang van wakker ligt dan kan u die hier nu online stellen. Het enige wat u dan moet doen is hieronder op 'comment' drukken en uw vraag invullen. De Diogenes van Antwerpen zal u dan zo snel mogelijk het antwoord geven op alles wat u altijd al hebt willen weten...
Friday, March 30, 2007
Stel uw filosofische vraag
Als u het antwoord wil kennen op een filosofische vraag waar u al jarenlang van wakker ligt dan kan u die hier nu online stellen. Het enige wat u dan moet doen is hieronder op 'comment' drukken en uw vraag invullen. De Diogenes van Antwerpen zal u dan zo snel mogelijk het antwoord geven op alles wat u altijd al hebt willen weten...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
51 comments:
Is een ton met een filosoof erin halfvol of halfleeg?
Kan filosofie de wereld redden?
Zijn er rechten zonder plichten?
filosofie kan de wereld niet redden, de wereld vraagt er trouwens ook helemaal niet om om gered te worden. Rechten bestaan niet. Plichten wel. Er zijn dus plichten zonder rechten en de filosoof in de ton: dat hangt ervan af hoe dik die filosoof is...
In het interview van vrijdag 30 maart ll. met GVA (Gazet van Antwerpen) zeg je (niet geheel ten onrechte, alhoewel ik het anders zou formuleren maar daarover misschien meer in een latere 'commentaar') :
"...eigenlijk heeft ons leven geen zin".
Hoe ben jij tot die conclusie gekomen ? Is het altijd je overtuiging geweest of ben je gaandeweg tot die gevolgtrekking gekomen ? Is er iets of iemand die je in die opvatting heeft gesterkt ? Was het een 'proces van jaren' ; een bepaald pad of parcours dat je hebt afgelegd ?
Kortom hoe kwam jij - en niet ik of iemand anders - tot de slotsom : "... eigenlijk heeft ons leven geen zin" ?
Beste Lars,
Eigenlijk is dat altijd mijn opvatting geweest. Al snel kwam ik tot de vaststelling dat de meeste pogingen tot zingeving van het leven redelijk absurd zijn en vooral heel erg ad hoc zijn en als voornaamste reden hebben het individu een persoonlijke bestaansreden te geven. Een vervelend neveneffect van ons zelfbewustzijn. We willen op ons sterfbed kunnen zeggen: 'we zijn hier niets voor niets geweest'. Andere wezens en dingen hebben daar geen behoefte aan. Een muis of een steen stelt zich die vraag niet, die zijn er gewoon, maar die bestaan even goed. Omdat ik geen enkele reden zie waarom de mens een hogere reden van bestaan zou hebben, zou ik ook niet weten waarom het menselijk bestaan zin zou moeten hebben en dat van een muis of een steen niet. Bovendien is het makkelijker om genoegen te nemen met het bestaan als er geen zin is. Je kan het leven natuurlijk wel zin geven, je kan bijvoorbeeld proberen de wereld te veroveren, je kan bijvoorbeeld proberen je kinderen gelukkig op te voeden of je kan proberen 100 000 volauvents te eten, maar dat is telkens gewoon een persoonlijke target dat je jezelf geeft. Meer niet.
Swasi en Daanfan stelden de volgende vragen:
Kan je jezelf kwijt geraken?
Dat kan heel makkelijk. We leven allemaal in een verhaal dat ons wordt gepresenteerd en waar we mee akkoord gaan en waar we onszelf in definiëren. Maar als morgen ons iemand kan overtuigen dat we in een smurfenverhaal leven, kunnen we onszelf meteen kwijt raken en vervangen door een smurf.
Hoe luister je naar jezelf?
Hard genoeg praten en altijd het tegenovergestelde proberen te antwoorden als wat je denkt te moeten antwoorden op je eigen vragen.
Word je telkens iemand anders terwijl je groeit?
Nee, je hebt hetzelfde zelfbewustzijn dat zich a) als eenzelfde entiteit waarneemt en b) als eenzelfde entiteit presenteert naar de buitenwereld
Is een stoel vrij als niemand erop zit?
Ja, tenzij als er een kat opzit of als er een bordje opstaat met 'gereserveerd'
Beste Geert,
Mijn innerlijke rust is verstoord door een drang naar leven zonder vrouw en kinderen, mijn droomwereld. Vroeger was dit niet het geval. Heeft het zin om je dromen te volgen? Waarom droom ik toch ? Het maakt het leven zo ingewikkeld.
Beste anonieme vraagsteller,
Uw eigenste geluk gaat boven alles. De wereld is alleen de wereld zoals jij die waarneemt en je kan die alleen maar ten volle waarnemen als je zoals een bloeiende geranium in goeie grond staat, daarom is dat persoonlijk geluk een conditio sine qua non om te realiseren. Alleen moet je beseffen dat die dromen een zingeving zijn die je zelf verzonnen hebt en die je je zelf oplegt om op het einde van je leven te kunnen zeggen: ik heb ze waargemaakt of niet. Meer niet. En daar moet je voor jezelf de knoop doorhakken. Wil ik die dromen realiseren, ben ik bereid die dromen aan te passen en een nieuwe zingeving voor mezelf te verzinnen en in hoeverre zijn die vrouw en kinderen onbewust ook geen invulling van een minder prominente zingeving aan je leven. Als het antwoord is dat die vraa en kinders helemaal geen rol spelen in de zingeving van uw leven en die dromen op het dwangmatige af wel, dan moet je alleen verder. Aan nen depressieve pa heeft niemand wat. Dan zijn de kinders beter af met ne gelukkige pa die ze slechts af en toe zien.
geert aka diogenes
Met alle respect, maar ik vind fillosofie een excuus om niets te doen. Als hardwerkende weduwe kan ik mij niet permitteren om in een ton te gaan liggen en aan de vraag hierboven wil ik nog zeggen je weet pas wat je mist als het er niet meer is. Breng maar eens een half jaar alleen door, je zla je vrouw en kinderen wel missen. Annemarie S.
Beste Annemarie,
Vooreerst mijn deelneming voor het verliezen van uw man. Onze manier van leven is voor een groot stuk een gevolg van het filosofisch denken. De manier waarop onze samenleving georganiseerd is, is voor een groot stuk ontworpen door filosofen. Een samenleving heeft nood aan denkers, mensen die vragen stellen bij alles wat er gebeurt, zoals u dat ook doet trouwens. Filosoferen niets doen noemen, vind ik dus niet helemaal juist. Daarbij,een hele week in een ton zitten is volgens mij nog vermoeiender dan kolen moeten kappen in de mijnen.
Hoe traag kan men zich nog bewegen in dit snelle leven ?
ALs je naast een kolkende supersnel stromende rivier staat, kan je twee dingen doen. Er met je prauw inspringen en tussen de rotsblokken worden meegesleurd. of er rustig naastwandelen met je ezeltje.
et je ezeltje zal je maanden langer onderweg zijn, maar de kans dat je gezond en wel aankomt is oneindig veel groter.
Open of gesloten samenleving ?
Heeft de mens tijd gecreërd ?
Op de vraag over de gesloten samenleving:
Gesloten samenleving natuurlijk. Je kan het een beetje vergelijken met een cinemazaal. Je kan die zaal natuurlijk volproppen met volk, dat is heel mooi, maar het enige resultaat is dat op den duur niemand de film nog kan zien.
Zo is dat ook met de samenleving.
Diogenes in Antwerpen
Beste Marie Louise,
De mens heeft de klok wel bedacht maar de tijd niet uitgevonden. De tijd is gewoon iets wat de mens waarneemt hier op deze aarde, net zoals hij ook ruimte en zwaartekracht waarneemt. Daar kan hij niet buiten, maar dat de tijd ook écht bestaat buiten de mens om is onwaarschijnlijk. Waarschijnlijk is alles er altijd en tegelijkertijd en roetsjen wij daarin een parcours af alsof we in een kabelbaantje zitten in Bobbejaanland.
Diogenes vanuit Antwerpen
Denken of anders denken ? Veel nadenken of liefhebben ????
Anders denken en liefhebben. Zeker niet veel nadenken, daarmee creëren we alleen maar behoeftes die we niet kunnen invullen én liefhebben ofte u verzoenen met uw eigen verhaal.
Diogenes
Als denken filosofie is, wat is dan dromen?
Hoi Nele,
Filosofie is zeker denken, maar dromen kan ook filosofie zijn. Dromen is jezelf weghalen uit het verhaal dat je kent en je laten meespelen in een verhaal van jezelf dat vol verassingen is en je alleen maar kan leren om je 'echte' verhaal bij te kleuren.
Diogenes in Antwerp
Is ware liefde een utopie ?
Beste Steve,
natuurlijk bestaat de ware liefde niet. Heel romantische gedachte om te geloven dat twee mensen voor mekaar gemaakt zouden zijn maar de kans dat je tussen die 6 miljard mensen op de wereld de beste match vind is statistisch gezien heeeeeeeeeel onwaarschijnlijk. daarom moet je je tevreden stellen met wat je op je weg tegenkomt.
Diogenes uit Antwerpen
Als een boom in het bos op een man in een ton valt en er is niemand die het ziet, doet dat dan pijn?
Vanwaar komt ons bewustzijn? Is bewustzijn letterlijk een hersenspinsel, zorgen onze hersenen voor bewustzijn of is er een immaterieel iets dat bewustzij veroorzaakt???
Beste Diogenes,
Ik voel me soms als een vluchteling die zijn pad kruist.
Is de échte reiziger, de reiziger zonder doel?
Bestaan er levensvragen waarop een eenduidig antwoord te geven is? Zijn al onze gedachten al dan niet paradoxaal met elkaar verbonden?
Is het beter laat dan nooit of beter nooit dan te laat?
antwoord aan joerie
Dat hangt er vanaf hoe stevig die ton is en hoe zwaar dat die boom is. dat niemand dat gezien heeft is niet echt relevant, in 40-45 zijn er ook een paar miljoen Joden uitgeroeid en dat had ook niemand gezien, maar na de oorlog waren die mannen wel kwijt. Waar zijn die dan naartoe als dat uitroeien niet echt was? Verstopt op de Noordpool of zo?
Aan Mamajo
voor een deel zorgen onze hersenen voor ons bewustzijn, maar natuurlijk niet alleen de hersenen, ons hele metabolisme zorgt ervoor dat we kunnen waarnemen en dat ook beseffen, maar inderdaad: het is een materieel gebeuren er is geen spirituele niet-lichamelijk geest die in ons ronddwaalt en na onze dood over de velden en de moerassen zwerft als een rookpluim tot het in een neusgat van een pasgeboren eendje of een boktor kruipt...
Aan Kim
'De échte reiziger is de reiziger die zelf een doel verzint dat hem een prachtig-pad biedt om er te geraken.'
Aan de anonieme man
Of er levensvragen zijn waarop een eenduidig antwoord te geven valt? Ja. voila, dat is al bewezen. En dat onze denkbeelden vol paradoxen en tegenstrijdigheden zitten is normaal, er zijn altijd verschillende aanleidingen die ons handelen uitlokken. Graag hadden we gewild dat dat volgens een consequent logisch systeem verloopt; jammer genoeg is dat niet zo. Maar als we dat aanvaarden, kunnen we best eenduidige antwoorden geven.
aan Toon
'Nooit' is het beste, 'Net op Tijd' het tweede beste, dan komt 'goed op tijd', dan 'gewoon op tijd'. 'laat' is nog ok maar 'te laat' is erg en 'net te laat' is het allerergste. Alleen 'altijd' kan nog erger zijn.
als een radiotoestel afstaat, is het dan nog een radio?
Geert, je komt met je geschreven antwoorden wijzer over dan als je praat met je pruik op in je dico-ton. Heb jij (heeft een mens) twee uitersten nodig om geen eenzijdig bestaan te leiden (lijden)?
Met vriendelijke groentjes
aan Bruno
Ja, het is dan nog altijd een radio omdat het nog altijd de potentie heeft om te spelen, net zoals hij een biljartbal ook een biljartbal blijft als je er mee gaat petanquen. Als de radio daarentegen kapot is, is het echter geen radio meer en kan je er zelfs niet mee gaan petanquen.
Wim
Ik zeg anders dezelfde dingen als ik schrijf, alleen zie je mijn valse baard er dan niet bij. Maar dat is het net, wij leven in verhalen die ons voorgeschreven worden en waarbinnen je rollen kan 'kiezen' om te spelen, compleet met dresscode en al. De 'wijze' heeft in ons verhaal meestal een grijs kostuum aan en grijs warrig haar. Door als een halve gare in een ton te gaan zitten probeer ik erop te wijzen dat ons leven een verhaal is dat we spelen. Hoewel ook dat een rol is in het verhaal natuurlijk. Een eenzijdig bestaan is er niet, wel een eenzijdige rol, maar die vullen we in met wat we zijn en vandaar dat die rol altijd vol tegenstrijdigheden zit. Maar dat garandeert juist de dynamiek van de samenleving.
Dio in Antw
Beste Geert,
Kan je het Niets vangen met een vlindernetje, en zo ja, waarin bewaar ik het dan na gevangenschap?
dank voor uw wijsheid
Freddy De Melkweg
beste freddy,
Niets bestaat eigenlijk niet, en als ge het toch moest kunnen vangen, kunt ge het best nergens bewaren...
Mijn persoonlijke overtuiging is dat ik de enige persoon ben die echt bestaat. Iedereen en alles om me heen is uit mijn verbeelding ontsproten en alles wat zich niet binnen mijn aandachtsveld bevindt, houdt op te bestaan.
Kan u bewijzen dat dit niet zo is?
Nee, dat kan ik niet bewijzen. Tenzij misschien op deze manier:
'Beste Poeplipoe, u bent een slecht gebraden everzwijnenkop met twee flaporen vol rotte appelmoes'. Wel, als u de enige persoon bent die echt bestaat, betekent dat ook dat u alles verzint, waarom verzint u dan dat ik u dan hierboven de huid volschedldt?
Ik ben masochist :-)
Dan kan u wel eens gelijk hebben, beste poelopoe. Normaal zou ik u zelfs van de Eifeltoren moeten gooien met een betonmolen aan uw voeten gebonden terwijl er net een supertuck voorbijrijdt, maar aangezien u mij mailt kan het best zijn dat u precies een 'mailrelatie' met mij verzint om dat niet mee te maken.
beste geert,
stel dat er op aarde enkel nog vissen zouden leven (in het water dus), zou er dan nog land zijn? die vissen hebben daar immers geen weet van, en bestaat iets waarvan men niet weet dat het bestaat??
laurens
Ja, vroeger waren wij allemaal vissen maar op een bepaald moment vroeg een vis zich af: wat zou er boven het water zijn, kreeg poten, kwam eruit en werd een mens. Op een dag vroeg die mens, wat zou er achter de maan liggen, hij kreeg een raket, ging eens kijken en vond de planeet Pluto, maar toen vond hij dat de planeet Pluto geen planeet was en bestond die niet meer en werd dat een soort superrotsblok. Kwil maar zeggen, die dingen bestaan altijd maar bestaan ook maar zoals we willen dat ze bestaan.
Dag Geert,
deze middag heb je tijdens je gesprek met mij de term "oorzaak-gevolg" gebruikt. Spijtig genoeg ben ik de context van die uitspraak vergeten. Enkele minuten daarvoor vroeg ik je of er ooit een begin is geweest en daarop antwoordde je nee. Hoe kunnen er oorzaken zijn als er nooit een begin is geweest? Is dat niet a priori onmogelijk?
Koen
Oorzaak en Gevolg moet je bekijken als rails die in elkaar passen of legoblokjes. Legoblokje 1 is oorzaak legoblokje 2 is gevolg. treinrail 1 is oorzaak treinrail 2 is gevolg. Treinrail 2 wordt dan op zijn beurt weer oorzaak van treinrail 3. Wij nemen die rails echter waar als we er met de trein overrijden en zo ervaren we dat als tijdsgebonden, terwijl de sporen er op hetzelfde moment liggen van het begin tot aan de bestemming.
Beste DioBeullens,
Ik heb 101 vragen voor u maar 'k zal me beperken : waarom leiden vragen vaak naar nog meer vragen en zijn antwoorden niet noodzakelijk de juiste antwoorden op mijn vragen ? Wat is een antwoord heden ten dage eigenlijk nog waard ? Moeten we dus eigenlijk nog vragen stellen als we toch weten dat de antwoorden vaak gebaseerd zijn op leugens.
beste janowski,
vanzelfsprekend moet u eerst de waarheid onder ogen durven zien alvorens de juiste vraag te stellen en u zal zien dat het antwoord dan steeds zal komen en bevredigend zijn.
Dio
Aan alles komt een einde of moet ik zeggen een begin ?
Een einde en begin bestaat op zich niet maar wij ervaren het zo omdat we graag finaliteit willen zien. We maken dus iets tot een etappe, terwijl eigenlijk alles gewoon doorloopt. Dus als we op dat einde zelf beschouwen als de inzet van een nieuwe etappe, dan is dat een nieuw begin. Ook zo met de ton, ik ga ze nu ergens in Londen proberen neer te zetten. Nieuwe etappe...
beste Diogenes
wat is het nut van het vernielen van een vakantie omdat je extreem veel herexamens hebt, om af te studeren met een diploma waar je later toch niks aan hebt?
groetjes van een bedroefde student die het even niet ziet zitten
en waarom is uw site zo dood?
Post a Comment